kişilik

is.

1. Qoçaqlıq, igidlik, mərdlik, mətanət, səbat, qeyrət, hünər. Hücuma başlarkən Bədəlov taqımına demişdi: – Bax, kişilik vaxtıdır, qırdığınızı qırın, olmadı əsir tutun. . Ə. Ə.. <Fərhad> döyüşçülərlə olduqca müxtəsər danışdı: – Hər kəsdə azərbaycanlı qanı varsa, bu gecə kişilik göstərməlidir. Ə. Vəl..

2. Kişiyə xas olan sifətlər, xüsusiyyətlər. <Hacı:> Mənim kişiliyim qalmayıb. C. C.. <Hacı Kamyabın> kişiliyini yaxşı anlamaq lazım gələrsə, «arvadlar arasında kişi» sözü haqqında fikrini anlamaq gərəkdir. . Qant.. // Kişi heysiyyəti, mənliyi, qeyrəti. Müqim bəyin kişiliyinə toxunan bu atmacadan o, pul kimi qızardı. S. R.. // Kişi cinsi qabiliyyəti.

◊ (Heç) kişilik(dən) deyil – kişi adına yaraşmaz, insana yaraşmaz, layiq deyil. Qəssab Alı fikirləşdi ki, bu belə danışır, bunun kefinə dəyib Eyvazı əlindən almaq heç kişilikdən deyil. «Koroğlu». <Əmrah:> Eh, nökərçilik də bir kişilik deyil. Ə. H..